پرتره راست: شهيد دكتر سيد رضا پاكنژاد در مجلس.
پرتره چپ: مرحوم احمد فتاحي به تاريخ 6/4/1344.

عكس چپ از گنجينه نور الله جاوداني

شهيد دكتر «سيد رضا پاك نژاد» ⁽¹⁾، علاوه بر طبابت از نوع خاص خودش كه نه تنها حق ويزيت از مستمندان نمي گرفت بلكه پول داروي آنها را نيز مي پرداخت، دستي توانا در نوشتن داشت. آثار به جا مانده از اين شهيد والا مقام، بيان گر سطح بالاي دانش علمي و ديني ايشان است.

سال هاي قبل از پيروزي انقلاب اسلامي شكوهمند ايران، سال هاي فعاليت فرقه «بهاييت» در ايران و مخصوصاً در يزد بود. شهيد پاك نژاد با همياري چند نفر از دوستانش با مطالعات كافي به مبارزه با افراد مهم بهايي و مبلغان اين فرقه مي پرداختند. يكي از همسنگران اين شهيد، مرحوم «احمد فتاحي» ⁽²⁾ بود كه عاقبت هم آن مرحوم در يك سفر تبليغي در سانحه تصادف در بين راه «انار» به يزد به لقاء الله پيوست.

دو سند از اين دو همسنگر در دست است كه براي استحضار مردم شريف يزد درج مي گردد. سند اول نامه معذرت خواهي شهيد پاك نژاد خطاب به مرحوم احمد فتاحي است! متن اين نامه چنين است:

دنباله نوشته ...

آنچه از اين سند مستفاد مي شود اين است كه ظاهراً هر دو همسنگر در يك مجلس حضور داشته اند و شهيد پاك نژاد كمي بلند تر از حد معمول با مرحوم فتاحي سخن گفته و بعد به خاطر طينت و نژاد پاكي كه اين سيد اولاد پيغمبر -صلي الله عليه و آله- داشته، حاضر شده روي غرور خود پا بگذارد و نامه عذر خواهي براي مرحوم فتاحي بنويسد؛ و جالب تر اينكه مرحوم فتاحي در جواب آن شهيد سعيد فقط يك جمله نوشته: "براي بنده انگار كه هيچ بوده است." متاسفانه اين سند، تاريخي ندارد.

سند دوم، پشت نويسي كتاب «اولين دانشگاه و آخرين پيامبر» -شاهكار قلمي شهيد پاك نژاد است كه اين كتاب را به دوست و همسنگر مبارز خود -احمد فتاحي- هديه داده و نوشته: "تقديم به دوست عزيزم آقاي احمد فتاحي به خاطر گام هايي كه در راه خدا با هم برداشتيم. مولف. 11/3/4 (11/3/1344)."

خدا هر دو را غريق درياي رحمت بي حسابش فرمايد؛ انشاء الله.