سخنراني دكتر سعيد عريان -استاد و پژوهشگر تاريخ، فرهنگ و زبان ايران باستان و رييس پيشين پژوهشكده زبان و گويش ميراث فرهنگي- در مراسم رونمايي كتاب واژه نامه گويشي اردكان در 15 مهر 1389 در اردكان.
مجموعه پيش رو يكي از مواردي است كه از يك سو بر تحقق احترام به ارزش واقعي گونه هاي زباني تاكيد مي ورزد و از سوي ديگر در صدد فراهم نمودن مواد لازم جهت پژوهش هاي واژگاني روي همين گونه ها است. «واژه نامه گويشي اردكان» نتيجه علاقه، توجه و همت والاي «شادروان دكتر سيد محمود طباطبايي اردكاني» نسبت به گويش رايج در «اردكان» است كه با كوشش وصف ناپذير «سركار بانو ژامك طباطبايي اردكاني» به زيور طبع آراسته شده است.
در مورد اين واژه نامه كه در بدنه بنيادين خود حدوداً 2500 مدخل اصلي را در بر مي گيرد و هر يك از آن ها پس از واج نويسي دقيق مورد شرح قرار گرفته است، ذكر نكات زير ضروري به نظر مي رسد:
1- اگر چه تدوين نخستين اين واژه نامه بر مجموعه اي از واژه هاي مكتوب و در نهايت بر نوع بيان گردآورنده مستند بوده است، اما در تدوين دوم آن، اساس بر شيوه كار ميداني و نوع توليد واژه ها از سوي گويشوران مختلف صورت پذيرفته است. 2- كليه مدخل ها در بدنه اصلي واژه نامه با دقت واج نويسي و در فهرستي ديگر و البته بدون شرح مربوطه به دقت و منطبق با نظام IPA آوا نويسي تفصيلي شده است. از اين روي در آغاز واژه نامه، جدولي از ارزش آوايي واج ها و آوا هاي مربوطه آمده است. 3- هم در واج نويسي و هم در آوا نويسي تفصيلي، محل دو پديده تكيه يا «`» و كشش يا «:» از پديده هاي زبرزنجيري، بر پايه توليد واژه توسط گويشور بومي مشخص شده است. 4- افعال مندرج در اين واژه نامه به صورت مصدر و صرف نشده آمده است و از آن جا كه پاره اي از اين افعال از قاعده عمومي صرف افعال تبعيت نمي كنند و در واقع قاعده اي ويژه دارند، از اين روي در پايان واژه نامه، جدولي از نمونه هاي صرفي مربوطه آمده است. 5- معمولاً رسم بر اين نيست كه در واژه نامه، تمثيلات و ضرب المثل ها و عبارات استعاري نيز با واژه ها همراه شوند؛ زيرا موارد مذكور از يك سو در حوزه پژوهشي ديگري كه بيشتر مردم شناختي است تا زبان شناختي جاي مي گيرد و از سوي ديگر هدف اصلي واژه نامه را كه همانا مادة المواد پژوهش هاي واژگاني است به بيراهه مي كشد. اما از آن جا كه گردآورنده واژه نامه، بخش چشمگيري از اين موارد را نيز گردآوري كرده بود و مجال ديگري براي ارايه آن ها پيش نمي آمد، از اين روي ترجيح داده شده تمام آن موارد نيز در اختيار پژوهشگران قرار گيرد.
با هزاران اميد، كه تدوين اين واژه نامه، گامي موثر در تحقق خواسته هاي گردآورنده باشد و بتواند بر مجموعه دانش هاي زباني اين مرز و بوم بيافزايد.
با آرزوي رستگاري؛ سعيد عريان روز هاي آغازين زمستان 1388
سخن ناشر
علم زبان شناسي را مي توان دانشي به حساب آورد كه بخشي از آن فطري است و ميان همه زبان ها مشترك است و قسمت ديگر، اختصاص به زبان مادري هر جامعه دارد كه ما آن را در محيط فرا مي گيريم. از سوي ديگر، زبان، عاملي است جهت آشنايي افراد هر جامعه با گذشته آن، اعم از تاريخي، فرهنگي، اجتماعي و .... به عبارت ديگر، زبان ما آيينه تاريخ تحولات فرهنگي ما است. از همين رو است كه مطالعات زبان شناسي همواره از اهميت ويژه اي برخوردار بوده است.
|