عريضه جمعي از زنان يزد به مجلس شوراي ملي در شكايت از كشف حجاب اجباري

ساحت مقدس مجلس شوراي ملي -شيد الله اركانه-

به عرض مي رسانيم در اين موقع كه اراده شاهنشاه ما بر پايه قانون مشروطيت استوار {گشته و} زبان و قلم آزاد {شده}، شما نمايندگان ملت مي توانيد براي بيچارگان و ستمديدگان دادرسي فرماييد. متاسفانه آن چه در راديو ها شنيده و {در} روزنامه ها مطالعه مي شود، هيچ اسمي از ظلم و ستم هايي كه چندين سال است به ما بيچارگان شده نيست؛ كه به واسطه يك روسري يا چادر نماز در {گذر از} محله ها حتي {رفتن} از خانه {اي} به خانه همسايه طوري در فشار پاسبان و مامورين شهرباني واقع بوده و هنوز هم هستيم كه خدا شاهد است.

از فحاشي و كتك زدن و لگد زدن هيچ مضايقه نكرده و نمي كنند و اگر تصديق حكما آزاد بود، از آمار معلوم مي شد كه تا به حال چقدر زن حامله يا مريضه به واسطه لطمات و صدمات{ي} كه از طرف پاسبان ها به آن ها رسيده جان سپردند و چقدر از ترس و حرص فلج شدند و چه قدر مال ما را به اسم روسري يا چادر نماز به غارت بردند و چه پول هايي از ما به هر اسمي و رسمي گرفته شده {است}.

خدا مي داند اگر يك نفر پاسبان از ما ها با روسري يا چادر نماز به دست يك پاسبان مي افتاد، مثل اسراي شام با ما ها رفتار مي كردند. بهترين رفتار آن ها با ما همان چكمه ها {و} لگد بر دل {و} پهلوي ما بود؛ و اگر به پول گرفتن قانع نمي شدند يا پولي نداشتيم به آن ها بدهيم، ما را به شهرباني و كميسر{ي} مي بردند {و} اذيت ما بيشتر و مخارج ما زياد تر {مي شد}.

لذا استدعاي عاجزانه داريم اولاً انتقام ما ستمديدگان را از اين جابران بكشيد و بعد هم آزادي حجاب به ما بدهيد؛ كما اينكه در ممالك اسلامي حجاب معمول است. به علاوه در انگلستان و هندوستان كه اين قدر اديان مختلف هست، همه آزاد هستند؛ مخصوصاً مسلمانان داراي حجاب هستند. لذا از نمايندگان محترم مسلمان كليه ملت ايران استدعا داريم استرحاماً حال ديگر دست ظلم و تعدي و شكنجه از سر ما زن هاي مسلمان ايران كوتاه و ما ها را آزاد فرمايند.