شعر باف ها مشغول كار در كارگاه شعر بافي؛ شعر بافي يا نوعي پارچه بافي از مرسوم ترين صنف ها در يزد بود؛ اين عكس مربوط به حدود سال 1290 ه.ش. است. از مجموعه آلبوم عكس محمد حسين افشاريه
3-6- گوياي پيشه اجدادي و خانداني ۩
نام هاي خانوادگي اين گروه گوياي پيشينه اجدادي و خانداني آنهاست؛ چون، اين نام ها نشان دهنده حرفه هايي است كه نوع صفت و پيشه هاي سنتي را نشان مي دهد. فهرستي از اسم آنها كه از دفتر راهنماي تلفن يزد استخراج شد در اينجا آورده مي شود:
آنتيك چي، آهن چي، آهنگر، ابريشمي، باروت كوب، بلور چي، بند ساعتي، پالوده پز، پرده باف، پور مازار، پوست فروش، پوش دوز، ترمه باف، ترياك چي، جمال (11) ۞، جواهر چي، جو كار، چاووشي (12) ۞، چاي فروش، چتر دوز، چراغي، چرخكار، چيتي، حبوباتي، حداد زاده، حرير فروش، حكاك زاده، خار كن، خباز، خشتمال، خليفه، دهقان، رناسي، ريسماني، زارع، سمسار، سياف (13) ۞، شاطر، شالچي، شعر باف، شكر ريز، شمع ريز، صراف، صراف زاده، صفار، صوفي باف، طاقه باف، طال ساز، عطار، علاقه بند، فرشي، قدكي (14) ۞، قناد، قناريزي، قند ريز، كاغذ گران، كرباسي، كشمير شكن، كلاه دوز، گلابگير، گيوه چي، مازار، مسگر، مشكي باف، معمار زاده، نخ كش، نخود بريز، نشاسته گر و نيلچي.
اميدوارم توصيف اين پيشه ها را جداگانه تهيه و تقديم كنم.
3-7- منسوب به شهر هاي ديگر ۩
نام هاي خانوادگي اين گروه شامل نام هايي است كه منسوب به شهر هاي ديگر ايران است؛ خواه مردمي كه اجدادشان از آن شهر ها به يزد آمده اند مانند: لاري ها، عرب ها، رشتي ها، اصفهاني، كرماني، هراتي، شيرازي؛ و خواه كساني كه به مناسبت تجارت با شهر هاي ديگر، نام آن شهر را بر خود گذارده اند؛ مانند: همداني و طبسي و خراساني كه همه يزدي اند.
3-8- داراي جنبه فرهنگي ۩
اين گروه شامل نام هايي است كه جنبه فرهنگي دارند؛ مانند: فصيح زاده، شكوهي، آيتي، فرساد، لغوي و قلمسياه.
3-9- زرتشتيان ۩
اين گروه شامل نام هاي خانوادگي زرتشتيان است كه اغلب از كلمات فارسي و نام هاي اساطيري و حماسي و تاريخي پيش از اسلام است؛ مانند: بامسي، بهرامي، پشوتن، تير انداز، جمشيديان، خسروي، ده موبد، دينياري، رستمي، سروشيان، شهزادي، كيامنش، كيخسروي و ماندگاري. در نام آنان نسبت به افلاطون و ارسطو هم ديده مي شود.
4- تقسيم بندي طبقاتي ۩
مراد از اين تقسيم بندي، تقسيم بندي طبقات اجتماعي است:
اعيان به معني متشخصين و معاريف شهر مي باشد؛ نه به معناي متمولين. البته ممكن است متمول نبوده ولي از اعيان در شمار بوده اند. تيره هاي خوانين و نواب ها را از اين زمره مي توان دانست.
4-2- بازرگانان ۩
از اين دسته مي توان به ملك كه منسوبين به ملك التجار هستند، معين كه منسوبين به معين التجار هستند، افشار، عرب يا فاتح، لاري، فرهنگي، غضنفر، رسوليان، روهني، زركش، صراف زاده، كوراغلي و طاهري نام برد.
4-3- ملاكين ۩
از نام هاي خانوادگي ملاكين، اكرمي است.
4-4- علما و مدرسين ۩
از اين دسته مي توان بدين نام ها اشاره كرد: مدرسي، علومي، حايري، سعيدي، حايري زاده و مجد الفضلا.
4-5- شعرا و فرهنگيان ۩
از اين دسته اند نام هايي چون آيتي، شكوهي، افصح زاده، ناصر و مشكاتيان.
4-6- پزشكان ۩
از نام هاي خانوادگي اي كه در گروه پزشكان اند، مي توان اشاره كرد به امين الاطباء، مسيح الممالك، سلطان الحكماء، حافظ الصحه، فيلسوف السلطنه، صحت السلطنه، شفاء الدوله.
از نام هاي خانوادگي اين دسته در قبل صحبت شد؛ مانند: قناد، خليفه، مازار، شعرباف و ....
4-8- اجزاي حكومتي ۩
در يزد معمولاً از خود يزدي ها كمتر در امور ديواني وارد مي شدند. فرد شاخص ميرزا فتح الله مشير الممالك بود. بعد ها كه دواير دولتي تاسيس شد البته افراد يزدي مشاغلي اختيار كرده اند.
4-9- كارخانه داران ۩
در اين دسته مي توان از نام هاي خانوادگي اي چون هراتي، افشار، صراف زاده و بشارت نام برد.
در اينجا، توضيحي ضروري است و آن اينكه در يزد، تجارت و ملك داري تقريباً توامان بود. كساني كه مايه اي از راه كسب و كار به دست مي آوردند، آن را در زراعت و ايجاد آبادي و ملك داري مصروف مي كردند. به اعتقاد يزدي ها زمين «ميخ طلا» بود؛ لذا تهيه باغ در دوره شهر و حيازت مباحات در بيابان و ايجاد مزارع در مناطق كويري و كوهستاني كه همه مستلزم حفر قنوات بود از زمره سنت آن خطه شمرده مي شود. هميشه زارعان يزدي و مقنيان آنجا شهرت داشتند و به شهر هاي ديگر برده مي شدند. از جمله، رشيد الدين فضل الله همداني، وزير دوره غازان خان و اولجايتو، براي آباداني مزارع ربع رشيدي در تبريز، چند نفر «گاو بنده» يزدي را به تبريز برده بود. (15) ۞ طبقه ملاك كه كارش منحصر به زمين داري باشد هميشه در يزد محدود بوده است. از راه ملك داري زندگي مشكل بوده است.
|